Aşağıdaki görüntüyü ESA gökmeni Paolo Nespoli, tam Ay doğarken Uluslararası Uzay İstasyonundan (UUİ) çekti. Bilindiği gibi UUİ yer çevresinde yaklaşık 350 km yüksekte saniyede 8 km hızla dolanıyor. Günde 18 kez güneşin doğuşunu ve batışını görüyor. Doğal olarak aynı sayıda Ay’ın doğuşu ve batışını da izliyor. Bu bir seri fotoğrafı yaklaşık bir dakikada içinde çekiyor yani hemen hemen aynı anda diyebiliriz veya Ay aynı evrede iken diyebiliriz.

Birinci fotoğrafa bakar mısınız zavallı Ay nasıl ezilmiş yukarıdan aşağıya. Bir dakika içinde alınmış bu üç karede biz aynı Ay’ı görmemiz gerekirdi ama öyle değil. Bunu size sormak istiyordum ama son anda vazgeçtim. Bu o incecik yer atmosferinin Ay görüntüsüne yaptığı katkı sadece. Buna fizikte ışınların kırılması diyoruz.

Güneş özellikle denizde doğarken veya batarken de aynı görüntüyü verir, ovalleşir ve öyle batar. Görüntüde Ay’ın alt kısmından gelen ışınlar atmosferin daha yoğun kısmından geçtiği için daha fazla kırılır ve o bölgenin görüntüsünü yukarıda verir, dolayısıyla da Ay ezilmiş gibi görünür.

Bu fotoğraf nereden aklıma geldi? İlkbaharın başlangıcını yazarken sözünü etmiştim, “Güneş doğmadan ve battıktan sonra da biz onu görmeye devam ederiz” ibaresini kullanırken anımsadım ve şimdi sizlerle paylaşıyorum.

Resim. UII’den Dünyanın görünümü

Sevgilerimle…